Seyir
Kendisi de yıllarca farklı mecralarda belgeseller üretmiş olan Haşmet Topaloğlu‘ndan, İstanbul Modern’in Biz de Varız! seçkisinde seyirciyle buluşan 2020 yapımı beş belgesele dair notlar.
COVID-19 koşullarında sinema salonları seyircisiz kaldı. 2020’de Avrupa genelinde gerileme yüzde 50-60 civarındayken Türkiye’de yüzde 90’ı buluyor. Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın, pandemi desteği olarak kullandığı Yerli Film Gösterim Desteği’nin salonların ihtiyaçlarını karşılayıp karşılamadığı soru işaretleri barındırıyor.
Altyazı Fasikül’ün çağrısıyla pandemi sürecinde üretilen İçeriden Dışarıya filmlerine toplu bir bakış. “İçeri” ile “dışarı”, “hatırlama” ile “unutma”nın kavşağında, içeriden dışarıya notlar.
RTÜK, Netflix dizisi Şimdiki Aklım Olsaydı’nın iptal edilmesiyle gündeme gelmişti. Aile Bakanlığı, Netflix’teki Minnoşlar (Mignonnes, 2020) filmini RTÜK’e şikâyet edince yeniden gündeme oturdu.* Suncem Koçer, RTÜK’ün ardındaki siyaset-medya-sermaye ittifakının yapısını Altyazı Fasikül için değerlendirdi.
Korona salgını dünyanın her yerinde olduğu gibi Türkiye’de de sinema sektörüne ağır bir darbe vurdu. Ancak birçok ülkede özellikle de bağımsız sinema salonlarını ayakta tutmak için önlemler alınırken Türkiye’de durum farklı…
“Sinema salonları 1 Temmuz’da açılıyor” deniyor. Peki salgın sürecinde devletten ciddi anlamda bir destek görmeyen, açtıkları kampanyalarla ayakta durmaya çalışan bağımsız sinemalar için bu ne anlama geliyor? İzmir, Kars ve İstanbul’un ‘kapısı sokağa açılan’ sinemalarına bağlandık.
Yapımcı Serkan Çakarer, 2016 tarihli Kapalı Gişe belgeselinde büyük yapımcılarla bağımsız yapımcıların işbirliğine gitmesi gerektiğinden bahsetmişti. “Bu vaha kuruduğu zaman bataklığa dönüşecek,” diyordu Çakarer. 2019’un ilk yarısında, son on yılın en düşük seyirci rakamlarıyla karşı karşıyayız. Vaha kurumuş olabilir mi? Serkan Çakarer’le mevcut durumu ve Yeni Sinema Yasası’nın olası etkilerini konuştuk.
Yeni yasanın yürürlüğe girmesinin üzerinden kısa bir süre geçmişken yasanın ilk etkilerini araştırmaya yönelik sorularımızı seyir sürecinin farklı yakalarından isimlere yönelttik.
2014’te yapılan 51. Altın Portakal ile birlikte film festivallerinde, devlet sansürü ve (oto)sansür giderek doğallaştı. 2019 sonbaharında sırasıyla Adana, !f İstanbul ve Antalya yeni yönetimlerle karşımızda olacak. Yaşanan onca şeyden sonra bu festivallerin sinemacıları bir araya getirmesi mümkün olabilecek mi?
